ΤΩΡΑ

Τώρα που λέξεις     

σφίγγουν το λαιμό μου  

και γράμματα αναβλύζουν  

από τη μύτη και τα μάτια μου, 

θα ήθελα να ‘μουν ξωτικό   

σε θάλασσες ανίερες 

ή σε χώματα εξαγνισμένα .   

Καβάλα σε ένα μόριο καπνού τσιγάρου    

να λύσω μονομιάς    

όλα τα μάγια ,

τις κατάρες    

και τους όρκους   

κι ύστερα αθώος σα μικρό παιδί ,  

για τελευταία φορά να αμαρτήσω   

βαφτίζοντας με ποιητή    

με νερό και μελάνι.