γλυκό τραγούδι

 Δεν ήτανε της θάλασσας η αλμύρα που μας τρόμαξε ,
  πως θα μπορούσε άλλωστε τους ούτως ή άλλως                                                                


ναυτικούς να ανατριχιάσει ,όταν με μάτια κλειστά κινήσαμε  


σε πέλαγα άγνωστα κι ωκεανούς του μύθου .


Κι ούτε η φωτιά που θέριεψε ένα βράδυ


 μιας και ήτανε εκεί από καιρό

 σαν κάρβουνο κάτω απ’ τη στάχτη


καλά κρυμμένο απ’ τους ανέμους


κι όμοιο ψωριάρικο σκυλί 


αποδιωγμένο από μοίρα ή από ανθρώπους


μέσα σε μια αυγή λύσσαξε και έγινε


πληγή και παρουσία . 


Μήτε τα λόγια κάποιου γέρου μεθυσμένου


ότι χρυσό στα μάτια φέρνει μόνο    


 του ήλιου η χάρη 


πως πιο γλυκό τραγούδι δεν υπάρχει


απ’ της νυχτιάς η μελωδία .


Μόνο που χρόνια τώρα στα νησιά των θησαυρών 


φάντασμα γυρνάω σκελετός


 χωρίς δάκρια  στα μάτια ,


που μόνο το κλάμα της πανσέληνου


κάθε φορά που την καρφώνει το κατάρτι μας


με ημερεύει ,


που τώρα ξέρω πως χρυσό στα μάτια μου


είναι μονάχα εκείνη 


και πως η νύχτα σώπαινε


όταν εκείνη γελούσε .