Τα πρόσωπα της ζωής μου

Τα πρόσωπα της ζωής μου στην τύχη τα διάλεξα

Για αυτό  έμειναν ανεκπλήρωτες οι μέρες τους…

Ακουμπούσαν σε έκτακτα δρομολόγια

Γι’ αυτό απέτυχαν να νοσταλγήσουν….

Τις πιο ωραίες στιγμές τους τις έζησαν σε βιαστικές διηγήσεις

Γι αυτό δεν μπόρεσαν να υπερασπιστούν ούτε την πιο μικρή φλόγα…

ΜΟΝΟΠΑΤΙ

Πως κοιμάται ο έλεγχος  
 με νανούρισμα σα χιόνι ,
 με ένα κρύο παράξενο 
 πως αφήνει το τιμόνι .
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         Οι ώρες του αινίγματα 
 άλογα  αναμετριούνται 
σε μια γωνιά παράμερη 
πάθη που χασμουριούνται .  
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Μία νύχτα αχόρταγη  
σβήστηκα από τον χάρτη ,
δίχως στέμμα και στρατό 
κίνησα στο μονοπάτι .
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         Χώμα ,βελανιδόφυλλα  
είχα ραμμένα στο μαντήλι 
με της μάνας την ευχή 
΄΄Γιόκα μου καλό ταξίδι , 
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   να ΄χεις δέσμιους οιωνούς 
να γυρνάς και να ξεφεύγεις  
προσκεφάλι μυστικά 
τα αγγανθόνειρα να παίρνεις 
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Πέλαγος και συννεφιά 
σα σκυλιά να γονατίζεις 
να αψηφάς τον ουρανό 
σαν παντιέρα να ανεμίζεις .    
                                                                                                                                                                                                                                                                                            Κι όταν φεύγει η νυχτιά 
να τις κόβεις δυο πλεξούδες   
απ΄ της κάπας τη γωνιά  
που υφαίνουν πεταλούδες 
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  με χαχανοτράγουδα 
που τα ακούς και δε σαλεύεις 
τη ρωγμή στο χάραμα 
αν δεν ξέρεις να γυρεύεις’’ .