Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

πρωτη νυχτα

Πως τρεμουν τ αστερια,
το ειδα για πρωτη φορα
στην υγρη σου ματια,
ξεροντας πως δε φτανει
σταγονα να λιωνω
στο λευκο σου λαιμο
σα να σε βρηκα εγω
βυθισμενο λιμανι.

Κρατουσα στα χερια μου,
μια ανασσα ζεστη
πως αδειαζει η ψυχη;
Να εριχνε λιγο χιονι.
Στις μερες που ερχοτανε,
θα γινομουνα πως;
Ξεχασμενος θεος ,
που ζηταει συγνωμη;

Κουβαλησα μεσα μου
 μια μιση μουσικη
και πριν ερθει η αυγη,
πληγη απ τα φιλια σου
Θυμηθηκα ή ψεματα,
ησουν λουσμενη με φως;
ηταν μακρια ο ουρανος;
Τι θα πει το ονομα σου;

Κοιτω στον καθρεφτη
και ειν το πρωτο πρωι
μια σταγονα κρασι,
ψιθυριζεις κρυωνεις.
Το νοιωθω το ξερω
κι ας μη μου το χεις πει
πως σε ειπαν βροχη
οι σκονισμενες μου πολεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου