Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

ζεστο ποταμι

 Η ίδια ιστορία κυνικά το ίδιο κρίμα
 κρέμεται πάνω απ’ το κεφάλι μου αράχνη
 με μια λευκή ισοπαλία μ΄ ένα ποίημα ,
πώς να ξορκίσω από πάνω μου την πάχνη ;
                                                                                                                                                                                                                                                                                   Δειλή -δειλή η αστροφεγγιά γερμένο βλέμμα
σαν τραγουδάκι που έκαψε το χθες
μόνο η ηχώ μου τραγουδάει ένα  άγιοψέμα
που είμαι ζητιάνος της στις πιο μικρές
 χαρές .
                                                                                                                                                                                                                                                                    Που ισορροπώ νύχτα και μέρα τάχα έτοιμος
σκοινί τριμμένο η λαβωμένη μου σιωπή
σε όλους τους μύθους μου βαφτίζομαι απαραίτητος
με ψεύτρα μνήμη που σταλάζει απειλή .                          

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου