Τούτο το λιβάδι .
Η περίεργη έλξη ,
η ματιά σύνορο του ορίζοντα ,
η υγρή ατμόσφαιρα .
Με τα χέρια
οπωσδήποτε κάτω.
Σε κάθε πατημασιά
θάβεται κι ένα συναίσθημα .
Δεν υπήρξα ποτέ.
Μονάχα το αίμα το ξεραμένο
στις άκρες των νυχιών
θυμίζει πως φυσούσε άγρια
στο ταραγμένο μου μυαλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου