είναι στιγμές που ψάχνω λέξεις....
λέξεις μόνες ,χλωμές...
δικές μου λέξεις με τη φτερούγα τσακισμένη...
να τις απλώσω στο πάτωμα σα μαγικά χαρτάκια...
με παιδική χαρά μέχρι να σκάψει το πρόσωπο μου
κείνο το γέλιο του εξάχρονου....
κι έτσι εύθυμος να ομολογήσω..
πως όλη τη νύχτα θα ερωτοτροπώ ..
με τα βήματα που δεν ήρθαν......
με την ορμή που λησμονήθηκε..
λέξεις....λέξεις πόνος, όπλα....
δικές μου λέξεις απασχολημένες
με την ερμηνεία του θαύματος...
κι όλο πάνω σ'ενα φύλλο που πέφτει....
πάντα πάνω σ'ενα φύλλο που πέφτει..
να στάξω φτηνό κονιάκ στις γρατσουνιές του λαιμού τους...
να κλείσω κάθε χαραμάδα....
να πάψουν πια να μου γρυλλίζουνε....
ΠΑΡΑΤΑ ΜΑΣ......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου