Τούτη η ώρα είναι σα μοναξιά

Τούτη η ώρα είναι σα μοναξιά….
Βρίζει και κλαίει……
Ούτε κι αυτή ξέρει ….
Τι θέλει να της θυμίσω…..
Ή  αν πρέπει να συνεχίσω
 να ισορροπώ στα νύχια της…..
Τυλίγεται στα πόδια μου….
Σα μέρα που χάνεται……
Θέλοντας να μου μιλήσει  για ηλιοβασιλέματα….

Αρνήθηκα….

Υπάρχει ένα χρονικό κενό…
Ένα κλάσμα του δευτερολέπτου..
Πριν από κάθε σκέψη…..
Πριν από κάθε κίνηση….
Κι αυτή είναι ωραία ώρα …
για να πεθάνει κανένας ….
Ειναι ωραία ώρα για να μην ...

την χαραμίσει κανένας ....

με πράγματα που λένε κάθε φορά τα τραγουδια..

Σβήνοντας το τσιγάρο του….
Κι αγγίζοντας ότι πολυτιμότερο έχει….
συνήθως λίγο κάτω απ τη ζώνη….
Μήπως αυτό δεν κάνουν όλοι…
Τον τόπο μόνο να διαλέξει…

Πρέπει να έχει κλάψει γυναίκα….

Κι αυτος πρέπει να έχει πέσει με τα γόνατα στη γη…

Γιατί εκεί θα ξαναπέσει στερνή φορά….
Κανένας άνδρας όσο ζει δεν πρέπει …
Να πέφτει δυο φορές με τα γόνατα στη γη…..

Ξέρω ένα σπίτι στην άλλη πλευρά της πόλης….
Κάθε απόγευμα κρεμάω στο μπαλκόνι του μια προσευχή….
Κάθε πρωί  περνώ και ξεκρεμάω την ψυχή μου