Μέχρι να στρίψεις

Στη γωνιά του δρόμου…..

Μπορείς να πέσεις πάνω

Σε δέκα θρυμματισμένα κέρατα

που προσπαθούν να τραγουδήσουν….

 να αλλάξεις τη χροιά της φωνής σου…

 να πάψεις να πιστεύεις σε μεγάλα λόγια

Ή ακόμα περισσότερο να πάψεις

Να πιστεύεις σε λόγια, λόγια ,λόγια….

 να δεις πως η σκέψη είναι

Κάτι δαντελένιο όσο το η άκρη του κόσμου…..

 να φωνάζεις ονόματα με τα βήματα σου….

 οι βιτρίνες να σου σφυρίξουν  πως όπως

 ο διάολος και η γυναίκα

έτσι κι ο χρόνος

δεν κλείνεται σε μια μποτίλια…  

 να θυμηθείς

οδυνηρά μαθήματα και

να πάρεις οδυνηρά μαθήματα

ή απλά μπορείς να πάρεις από πίσω

ένα κόκκινο φουστάνι  τσαλακωμένο

λερωμένο από φεγγαρόχωμα

που θροΐζει

σα να διαβαίνει ανάμεσα στα σύννεφα….