Βλέπω μακριά τα πλοία φεύγουν , ανορμίσανε
τι σημασία έχει ο καιρός ,τι σημασία ;
Με αραχνιασμένα αγάλματα καμένα ξόανα ,
χρόνια κρατά τούτης της γης η ανομβρία .
Μια λαίμαργη Άνοιξη ποτήρι που έσπασε
αφήνει ένα κενό σε κάθε τίμημα ,
σαν μυρωδιά καμένου σπίρτου ,σαν υπόσχεση ,
σαν σφάλμα που έγινε ανάγκη και προσκύνημα .
Θέριεψα μόνος δίχως φίλους μα δεν το έσβησα το αθώο τιτίβισμα της νύχτας του Απρίλη .
-- Δέσε γερά φώναζε μέσα μου η ένταση κι ας ήμουν μπρος στο κύμα της κοχύλι .
Φθηνή θεά κι αυτή μονάχα Καρυάτιδα
τα κουρασμένα μάτια απλά το ξέρουν
τα χρόνια που περνούν πλανούν τη θύμηση
με αρώματα ,με χνούδι τη μοιραίνουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου