Απελπισμένοι γείραμε σ’ απίθανες χαρές τρυπάει τα ρουθούνια μας κάποια φριχτή οσμή
κι όλα τα απόκρημνα αστεία και οι αγχωμένες ψυχές
όρνια που κατασπαράζουνε πάντα την ίδια πληγή ..
Κολακευτήκαμε που ζήσαμε κι αυτή την χαρά
να υπερβούμε την αντίληψη του μέσου ανθρώπου ,
κι αν χαρακτήκαν στη μνήμη μας λόγια απλά μα ηχηρά
παραλλασσόμαστε τέλια την ερημιά αυτού του τόπου .
Είμαστε ανώριμοι ήρωες ,διωγμένες σκιές
που αγνοούμε την ύπαρξη της φυλακής και του ορίου ,
ξοδεύουμε άσκοπα ,άχρωμα τις πολλές μας ζωές
μα απαλλασσόμαστε πάντοτε λόγω έντιμου βίου .
Είμαστε δρόμοι που αγνοεί ακόμα κι ο ουρανός
πληγωμένα θεριά ,εσκεμμένα άγνωστες λέξεις .
Είλωτες ζούμε τα δρώμενα από μια άλλη σκοπιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου